IN MEMORIAM
Marcel VAN ASSCHE
4 juni 1931 - 18 maart 2015

Ex-clublid Marcel VAN ASSCHE (vader van Marc) overleed op 83-jatrige leeftijd op 18 maart 2015.
Marcel was van 1982 tot eind jaren '90 een van onze meest regelmatige deelnemers en werd in die periode dan ook liefst 12 keer clubkampioen.
Hij zette ook de allerstrafste prestatie uit onze clubgeschiedenis neer, door tussen 1982 en 1988, zonder onderbreking, zo maar eventjes 179 opeenvolgende klassementsritten mee te fietsen !
Niet alleen op de fiets, maar ook op ander gebied zette Marcel zich ten volle in voor de club : zo was hij bijvoorbeeld, zo lang onze tombola bestaan heeft, elk jaar weer dé topverkoper van onze lotjes.
Toen hij niet meer meefietste, maakte hij zich ook nog een paar jaar verdienstelijk als co-chauffeur van onze volgwagen.
 
Nooit om een grapje verlegen, was Marcel na zijn actieve "fietscarrière" ook nog verschillende keren present op het "afsluiten van ons zomerseizoen", dit telkens samen met Dolf Beeckman.
In 2007 als kluizenaars aan het kasteel van Gaasbeek...

In 2008 als burgemeester en schepen op de Oudenberg in Geraardsbergen...

In 2009 als paters in de Abdij van Affligem...


Hieronder vind je de prachtige tekst van kleindochter Elke (dochter van Marc), die door haar werd voorgelezen tijdens de begrafenisplechtigheid in de kerk van Welle op woensdag 25 maart 2015 :

Pepe,
Een week geleden hebben wij je moeten laten gaan maar weet dat je in onze herinneringen altijd zal verder leven. Jij was ons opgewekt, plezierig, sportief pepe'ken. Altijd te vinden voor een grapje en steeds paraat om anderen te helpen.

Jij was "nen echte Vanas".
Onzen Tom en ik zijn ook echte Vanassen. Wanneer we deze week herinneringen aan het ophalen waren, bleek nog maar eens hoeveel we op jou gelijken. Graag een biertje drinken, er overal graag bij zijn, eens zwanzen, graag een danske placeren en het leven opnemen als een feest.

Ook jouw liefde voor het sporten hebben we geërfd.

Tot vorig jaar ging je nog 3 keer per week gaan zwemmen. Het deed je het laatste jaar echt pijn dat je niet meer nr 'de zwemkom' kon. Ik denk dat het bad er ook maar leeg is zonder jou pepe... Maar onzen Tom, Sem en ik zetten jouw hobby met plezier verder.

Je was ook jaren een fervent lid van WTC Jong Welle. Eerst als kampioen-wielertoerist, dan als co piloot in de volgwagen en achteraf nog steeds als grappenmaker van dienst. Uren spendeerde je op de fiets.
Je kon ook zo fel genieten van de koers op tv. Of het nu veldrijden, een dagklassieker of een Ronde was. Elke koers zag je en van elke koers genoot je. Dankzij jou zijn we het fietsen gaan appreciëren. En ik weet hoe fier je op mij was omdat ik sinds vorig jaar ook met de koersfiets rijd.

Ook op onzen Tom zijn voetbalprestaties was je fier. Maar je leerde ons vooral dat meedoen en plezier hebben belangrijker was dan de uitslag. “ullen niet forceren” kregen we steeds te horen.

En zo zijn er nog vele dingen die we van je geërfd hebben. Maar er zijn ook zo vele dingen die jou uniek maakten...

Zoals je gave om bij iedereen een lach op hun gezicht te toveren. Zo keek je elk jaar uit naar de rommelmarkt in Welle. Niet voor de verkoop want je zou alles gratis weggeven. Maar gewoon om het volk te zien passeren, een mopje te vertellen en tegen iedereen een babbeltje te doen. Je genoot ervan om de mensen gelukkig te maken. 

Je was ook zo'n opgewekt persoon. Zelfs toen je vorig jaar ziek werd, keek je er positief tegenaan. Het woord met de grote K werd nooit uitgesproken. Het was maar een bobbeltje en dat zou je wel bestrijden. Wel je hebt gestreden pepe. Tot de laatste dag! 

Vorige maand waren jullie 60 jaar getrouwd. Nog zoiets unieks...
Jullie hadden een sterk huwelijk en ook op het einde zag je die onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. Meme die elke dag voor je zorgde. En jij die het niet kon verdragen dat ze verdriet had om jou. Op die moeilijke momenten was jij nog de sterkste van de twee. Ook dat typeert jouw karakter.

Drie weken lang was het elke dag feest. Je genoot er van en je was blij dat je iedereen nog eens had gezien.
Voor jou was dat het ideale afscheid. Je was moegestreden, maar tevreden...

Pepe Marcel, we zullen je missen. Maar vergeten doen we je nooit.

En als we int vervolg een fris witteke drinken, dan heffen we het glas op jou!